بررسی رابطه بین تجربه آزار کودکی و عدم بخشودگی دیگری و عدم بخشودگی خود

بررسی رابطه بین تجربه آزار کودکی و عدم بخشودگی دیگری و عدم بخشودگی خود در دانشجویان دانشگاه های تهران

سال انتشار: 1397
محل انتشار: هفتمین کنفرانس ملی توسعه پایدار در علوم تربیتی و روانشناسی، مطالعات اجتماعی و فرهنگی
کد COI اختصاصی: EPSCONF07_047
زبان مقاله: فارسی
تعداد مشاهده: 558

نویسندگان

مهدی یارمحمدی

دکترای روانشناسی سلامت

الهام فتحی

دکترای تخصصی مشاوره و عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه (س)

ابوالفضلحاتمیورزنه

دکترای تخصصی مشاوره و عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه (س)

چکیده

هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین تجربه آزار کودکی و عدم بخشودگی خود و دیگری در بین دانشجویان دانشگاه های تهران است. به همین منظور تعداد 427 دانشجو از سه دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبایی و علوم و تحقیقات و مرکزی آزاد با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه تجربه آزار کودکی مبنای خودگزارشی (نوربخش، (1392، و بخشودگی خود و دیگری (موگر، (1991 استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از روش همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که بین تجربه آزار کودکی و عدم بخشودگی خود و همچنین بین تجربه آزار کودکی و عدم بخشودگی دیگری رابطه معنادار مثبت وجود دارد. داده های پژوهش نشان می‌دهند که با افزایش تجربه آزار در دوران کودکی عدم بخشودگی دیگری و عدم بخشودگی خود افزایش می‌یابد، همچنین نتایج حاکی از آن است که عدم بخشودگی خود بیشتر از عدم بخشودگی دیگری تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در نتیجه پس از ایجاد تجربه آزار در دوران کودکی، میتوان با ایجاد بخشش درمانی بخصوص در ایجاد بخشودگی نسبت به خود در کاهش اثرات تجربه آزار در دوران کودکی اقدام نمود و سلامت روان فرد را بهبود بخشید.