دکترای تخصصی مشاوره عضو هیئت علمی دانشگاه حضرت معصومه قم
چکیده
هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه و عدم بخشودگی خود و عدم بخشودگی دیگری در بین دانشجویان دانشگاه های تهران است. به همین منظور تعداد 427 دانشجو از دانشگاه های شهید بهشتی، علامه طباطبایی، علوم و تحقیقات و مرکزی آزاد با نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه فرم کوتاه یانگ (2003) و بخشودگی خود و دیگری (موگر، (1991 استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از روش همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و عدم بخشودگی خود و همچنین بین طرحواره های ناسازگار اولیه و عدم بخشودگی دیگری رابطه معنادار مثبت وجود دارد. بعبارت دیگر با افزایش طرحواره های ناسازگار اولیه عدم بخشودگی دیگری و عدم بخشودگی خود افزایش می‌یابد. همچنین نتایج حاکی از آن است که نوع طرحواره ایجاد شده با نوع بخشودگی ارتباط داشته و عدم بخشودگی خود بیشتر از عدم بخشودگی دیگری تحت تاثیر قرار می‌گیرد. در نتیجه پس از ایجاد طرحواره های ناسازگار اولیه، میتوان با طرحواره درمانی مطابق با نوع بخشودگی نسبت به افزایش بخشودگی خود در مرحله اول و بخشودگی دیگری در مرحله دوم اقدام نمود و یا با تاثیر بر روی بخشودگی خود و افزایش میزان بخشودگی خود، سلامت روان فرد را بهبود بخشید.
کلیدواژه ها
طرحواره، طرحواره های ناسازگار اولیه، بخشودگی خود، بخشودگی دیگری
.png)
.png)
.jpg)
.jpg?w=336&h=170&&mode=crop)
.jpg?w=336&h=170&&mode=crop)
(3).jpg?w=336&h=170&&mode=crop)
